، سال اول، شماره اول، بهار 1389، ص 33 ـ 48
حسين مرزبان*
چكيده
بر اساس نظريه توسعه انساني، رابطه مستقيمي ميان ارتقاء سرمايه انساني و رشد و توسعه وجود دارد. اين نكته كه سرمايه گذاري در آموزش و بهداشت نيروي انساني مي‌تواند به پيشرفت و توسعه كمك نمايد ،هم در اقتصاد متعارف و هم اقتصاد اسلامي مورد تاكيد قرار گرفته است. اين مقاله براي بررسي اين فرضيه، به تحليل تجربي رابطه ميان سرمايه انساني- مشتمل بر جنبه‌هاي آموزشي و بهداشتي - و رشد اقتصادي مي‌پردازد. براي اين منظور، داده‌هاي 39 كشور درحال توسعه مسلمان و غير مسلمان، طي دوره زماني 2006-1990 با استفاده از روش داده‌هاي تركيبي و در قالب مدل تجربي ارائه شده توسط لي و هوانگ مورد تحليل قرار گرفته است. در اين الگو، سرمايه انساني كه شامل مولفه‌هاي آموزش و بهداشت مي‌شود، با دو شاخص براي بهداشت و يك شاخص براي آموزش اندازه گيري شده است. بر اساس شواهد تجربي اين بررسي، سرمايه انساني متغيري اثرگذار بر رشد اقتصادي در اين گروه از كشورها مي‌باشد. در اين ميان آموزش نسبت به بهداشت اثر قوي تر و معني دار تري بر رشد اقتصادي دارد.
كليد واژه‌ها: رشد اقتصادي، بهداشت، آموزش، سرمايه انساني، توسعه انساني، اقتصاد اسلامي.
