سال سوم، شماره دوم، پياپي ششم، بهار و تابستان 1391، صفحه 29 ـ 53
Ma'rifat-e Eghtesadi-e Islami, Vol.3. No.2, Spring & Summer 2012
محمدجواد توكلي** / عباس شفيعي‌نژاد***
چكيده
بروز مشكلات زيست‌محيطي در عصر حاضر توجه اقتصاددانان را به رويكرد توسعه پايدار جلب كرده و زمينه ساز طراحي شاخص توليد ناخالص داخلي سبز بوده است. اين مقاله در تبيين رويكرد اسلامي نسبت به شاخص توليد ناخالص داخلي، اين سؤال را مطرح مي‌كند كه چه نوع توليدي از نظر اسلام مطلوب است و با اتخاذ رويكردي تحليلي، اين فرضيه را مطرح مي‌كند كه در گفتمان قرآني و روايي، به جاي توجه به توليد سبز، به توليد حلال و طيب توجه شده است. اين رويكرد متفاوت ديني، موجب تغييراتي اساسي در حسابداري ملي، سياست‌گذاري‌هاي توليدي و همچنين برنامه‌ريزي پيشرفت مي‌شود. در اين رويكرد، شاخص متعارف توليد خالص داخلي با توجه به توليدات غير طيب، هزينه‌ها و منافع محيطي، اجتماعي و اخلاقي تعديل مي‌شود. شاخص پيشنهادي كه از آن با عنوان شاخص توليد خالص داخلي طيب ياد شده ارزش كالاها و خدمات طيب توليدشده در يك مقطع زماني مشخص را نشان مي‌دهد.
كليد واژه‌ها: توليد، حلال، توليد حلال، توليد خالص داخلي، توليد مطلوب اسلامي
طبقه‌بندي JEL:C82،Q01، E23، E01.
