@article {
author = {Ahangaran, Mohammad rasuol},
title = {نگاهی نوین به قاعده‌ی «تبعیت عقد از قصد» با تأکید بر کاربردهای آن در بانک‌داری اسلامی},
journal = {معرفت اقتصاداسلامی 9، پاییز و زمستان 1392},
volume = {5},
number = {1},
pages = {157-176},
year  = {2013},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2042-2322},
eissn = {2980-8596},
doi = {},
abstract = {Intent is one of the main pillars of a contract and its terms determine the identity of the contract agreed upon. In the fiqh related to contracts, the function of intent is explained in the context of the rule of dependency of contract on intent. This paper investigates the concept of intent in the rule of dependency of contract on intent, especially in banking contracts. The question that arises here is what kind of intent is necessary for contracts? The paper, considers that the termination of the contract which follows the rule of dependency of contract on intent is related to the kind of contract which lacks intent which is equivalent to creation. The findings of this paper which is based on fiqh analysis show that there are three meaning for intent: will, aim and creation. According to the rule of dependency of contract on intent, intent which means creation has to observed in transactions and one shouldn't confuse it with the other meaning, ie. goal and will. Accordingly, intent which means creation pivots on existence and non-existence and cannot contribute to distinguishing between unreal and real contracts. According to the mentioned explanation of this question, the  accuracy of banking contracts demands customers and bank staffs' close acquaintance with the contract's nature and intent of a contract when it is used as equivalent to creation.},
keywords = {Contract's nature, intention, validity, Banking Contracts, Islamic banking, Classification., },
title_fa = {نگاهی نوین به قاعده‌ی «تبعیت عقد از قصد» با تأکید بر کاربردهای آن در بانک‌داری اسلامی},
abstract_fa ={«قصد» یکی از اصلی ترین ارکان قرارداد است که نحوه و شکل آن، هویت بخش نوع عقد است. کارکرد قصد در فقه قراردادها، در قالب قاعده‌ی «تبعیت عقد از قصد» بیان شده است. این مقاله به بررسی موضوع مزبور می پردازد. سؤال این است که چه نوع قصدی در قراردادها ضروری است. بنا به فرضیه‌ی مقاله، بطلان عقد به مقتضای قاعده‌ی «تبعیت عقد از قصد» تنها ناظر به عقدی است که فاقد قصد به معنای انشا باشد. یافته های مقاله، که به روش «تحلیل فقهی» بررسی شده، حاکی از تفاوت بین سه مفهوم «قصد» به معنای «اراده»، «هدف»، و «انشا» است. آنچه به مقتضای قاعده‌ی «تبعیت عقد از قصد» در معاملات لازم است «قصد به معنای انشا» است و نباید آن را با «قصد به مفهوم هدف و اراده» خلط کرد. بر این اساس، «قصد به معنای انشا» دایر بین وجود و عدم است و نمی تواند منشأ تفکیک عقد صوری و واقعی شود. بنا به تفسیر ارائه شده از قاعده‌ی مزبور، صحت قراردادهای بانکی مستلزم آگاهی کامل مشتریان و کارمندان بانکی از ماهیت قراردادها و قصد انشای قرارداد است.},
keywords_fa = {اعتبار ,ماهیت ,قرارداد ,بانک ,قصد ,},
url = {https://marefateeqtesadi.nashriyat.ir/node/109},
eprint = {https://marefateeqtesadi.nashriyat.ir/sites/marefateeqtesadi.nashriyat.ir/files/article-files/7_1.pdf}
}