@article {
author = {Habibiyan Naqibi, Majid and Dehghani, Mahmoud},
title = {بررسی تطبیقی پارادایم خودگرایی در اقتصاد اسلامی و متعارف},
journal = {معرفت اقتصاداسلامی 18، بهار و تابستان 1397},
volume = {9},
number = {2},
pages = {45-62},
year  = {2018},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2042-2322},
eissn = {2980-8596},
doi = {},
abstract = {One of the fundamental issues in the philosophy of Islamic economics is explaining the foundations of normative ethics of the theories of Islamic economics. Using analytical method, this paper seeks to study the paradigm of egoism in the Islamic and conventional economics. Now, this question arises whether or not egoism, which is accepted as the paradigm and hard core of the conventional economy, can be considered as the foundations of normative ethics in the Islamic economics. Basically, Islamic thought accepts Consequentialism or Deontology? Answering the above question, this paper exposes that, the foundation of the normative ethics of Islam is Deontology. According to the hypothesis, in cases where consistency of duty depends on the consequence in action, the clause of consequence is assumed in the generality of the duty, and the subject of duty has the generality by the specific clause state; thus, there is no need to look for of Consequentialism; because the attempt to achieve a result in these cases is itself a part of duty; this type of "Deontology" is called "General Deontology". This Deontology has a booster engine by the name self-interest as a motive. Findings show that, the realization of the dual union of duty and self-interest is not paradoxical in economics and so on. There is a significant difference between self-interest in Islam and egoism in the conventional economy in terms of foundations and identity.},
keywords = {normative ethics of Islamic economics, egoism, general Deontology, utilitarianism, Consequentialism, normative ethics of the conventional economy., },
title_fa = {بررسی تطبیقی پارادایم خودگرایی در اقتصاد اسلامی و متعارف},
abstract_fa ={یکی از مباحث اساسی در فلسفه اقتصاد اسلامی تبیین مبانی اخلاق هنجاری نظریات اقتصاد اسلامی است. در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی به بررسی تطبیقی پارادایم خودگرایی در اقتصاد اسلامی و متعارف می پردازیم. در این زمینه این سؤال مطرح است آیا می توان خودگرایی که به عنوان پارادایم و هسته سخت اقتصاد متعارف پذیرفته شده را مبنای اخلاق هنجاری در نظام اقتصادی اسلام قرار داد؟ اصولاً تفکر اسلامی غایت گروی را می پذیرد یا وظیفه محوری؟ پاسخ تحقیق حاضر به پرسش مذکور این است که مبنای اخلاق هنجاری اسلام وظیفه گرایی است. بنا به فرضیه مقاله، در مواردی که قوامِ وظیفه در مرحله اقدام، به کسب نتیجه باشد، قیدِ نتیجه در اطلاقِ وظیفه اخذ می شود و موضوعِ وظیفه با وصف قید خاص، اطلاق دارد؛ بدین ترتیب نیازی به پناه بردن به نتیجه گرایی نیست؛ چراکه تلاش برای دستیابی به نتیجه در این گونه موارد، خود بخشی از وظیفه است؛ این نوع تکلیف گروی را «وظیفه گرایی عام» می نامیم. این وظیفه گرایی، موتور تقویت کننده ای به نام حب ذات به مثابه یک داعی دارد. بر اساس یافته های تحقیق اجتماع دوگانه ی وظیفه ـ حب ذات، در اقتصاد و غیر آن، امری پارادوکسیکال نیست؛ حب  ذات در اسلام با خودگرایی در اقتصاد متعارف از نظر مبانی و هویت، اختلاف جوهری دارد.},
keywords_fa = {اخلاق هنجاری ,خودگرایی ,اقتصاد اسلامی ,اقتصاد متعارف ,وظیفه‌گرایی عام ,مطلوبیت‌گرایی ,نتیجه‌گرایی ,},
url = {https://marefateeqtesadi.nashriyat.ir/node/196},
eprint = {https://marefateeqtesadi.nashriyat.ir/sites/marefateeqtesadi.nashriyat.ir/files/article-files/3_7.pdf}
}