اعتبارات اسنادی از رایجترین و مطمئنترین روش های پرداخت وجه کالا در تجارت بین الملل است که با واسطة بانک فروشنده و خریدار انجام می گیرد. در فرایند اعتبار اسنادی، گاهی مواقع، ذینفع جهت اطمینان به پرداخت وجه کالا توسط خریدار و بانک گشایندة اعتبار، از خریدار درخواست می کند که بانک دیگری به عنوان بانک تأییدکننده، اعتبار اسنادی را تأیید نماید؛ یا اینکه ذینفع مستقیماً از بانکی غیر از بانک گشایندة اعتبار تقاضای تأیید اعتبار را میکند. در این شرایط، بانک تأییدکننده اعتبار در ازای دریافت کارمزد، متعهد میگردد که اگر بانک گشاینده از پرداخت وجه اعتبار امتناع کرد یا عاجز شد، وجه اسناد را به ذینفع پرداخت نماید. با توجه به تأکید بر انعقاد قراردادهای بانکی در قالب عقود شرعی، پژوهش حاضر به روش توصیفی – تحلیلی، ماهیت تأیید اعتبارات اسنادی را از نظر فقهی و حقوقی مورد بررسی قرار داده است و با رویکرد جدیدی که نسبت به ضمان عقدی ارائه شده، آن را مصداقی از ضمانتنامة تعهد پرداخت در نظام بانکداری دانسته است.